keyifle izlediğim sıkıştırılmış kalıplarından arındırılmış günlük yaşamda karşılaşabileceğimiz karakterlerle her türlü duyguyu yaşatabilen çok güzel bir film.

erkan can (kaleci suat) ve savaş dinçel'in (hacı abi) filmdeki karakterleri, sanki kendilerini oynuyormuşcasına canlandırmaları kesinlikle ayrı bir parantez gerekiyor.

!---- spoiler ----!

suat :niye böyle oldu be abi? ben çok sevmiştim be abi. o kadar mektup gönderdim insan bir cevap yazar, benim günahım ne be abi?

hacı abi : bak koçum, belli olmuyor ama benim bir tek kulağımın arkası kaldı. artık acı çekmekten ve acı çektirmekten zevk almamayı öğrendim. sevgililer...bizim olanlar ya da olmayanlar, hepsi iz bırakır. bu izler şimdi seninki gibi çok derinini çiziyor. hepsi kalır...ama inan, yeni izler de olacak. yaşlıları düşün sanki her şeyi bilirlermiş gibidirler..ama öyle değil...ne kadar acı çekersen çek şunu unutma, çizilecek bir yer hep vardır ve çizecek bir yer. ressam olur insanlar başkalarının kalbini kazıya kazıya ya da resim olurlar senin gibi kazına kazına.

!---- spoiler ----!

herkesin hayatında en azından bir hacı abi ile karşılaşması dileklerimle.